| Summary |
พระปรมาภิไธย คือ พระนามพระเจ้าแผ่นดิน ในสมัยรัชกาลที่ 4 ทรงบัญญัติให้ใช้คำว่า ปรมินทร นำหน้าพระปรมาภิไธยรัชกาลเลขคี่ และคำว่า ปรเมนทร นำหน้าพระปรมาภิไธยรัชกาลเลขคู่ ใช้คำว่าเกล้าอยู่หัวต่อท้ายพระนาม และนำนามเดิมเจ้าฟ้ามงกุฎมาไว้ต้นพระปรมาภิไธย คำลงท้ายเป็นามแผ่นดิน ดังที่ทรงบัญญัติพระปรมาภิไธยอย่างย่อของพระองค์ว่า “พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหามงกุฎ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว” เป็นการกำหนดนามแผ่นดินไว้เป็นแบบแผนสืบมาจนบัดนี้
ที่มา:
ทองต่อ กล้วยไม้ ณ อยุธยา. “พระปรมาภิไธย,” สดุดีบุคคลสำคัญ. เล่ม 17. กรุงเทพฯ : สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี, 2544. หน้า 31-35. |
