| Title |
สถาบันสงฆ์กับสังคมไทยในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น |
| Object |
|
Call number |
|
| Summary |
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 4 เนื่องจากในระหว่างที่ ทรงผนวชอยู่นั้น ทรงศึกษาพระไตรปิฎกอย่างลึกซึ้ง ทั้งภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต รวมถึงการศึกษาภาษาละติน และภาษาอังกฤษจนสามารถนิพนธ์วรรณกรรมได้ นอกจากนี้พระองค์ยังทรงเป็นนักโบราณคดี และในระหว่างที่ทรงจาริกธุดงค์ที่ต่างๆนั้น พระองค์มีโอกาสใกล้ชิดกับราษฎร ทำให้เข้าใจปัญหาราษฎรที่ถูกข้าราชการกดขี่ เมื่อทรงขึ้นครองราชย์แล้ว จึงทำให้ทรงสามารถปฏิบัติพระราชภารกิจบ้านเมืองในส่วนที่เกี่ยวกับสถาบันศาสนาได้เป็นอย่างดี ในรัชสมัยนี้ สถาบันสงฆ์มีความเจริญรุ่งเรืองมาก นอกจากนี้สถาบันสงฆ์ยังพยายามปรับตัวในภาวะที่อิทธิพลตะวันตกแพร่หลายเข้ามาในสังคมไทย โดยมีการอธิบายสาระพุทธธรรมตามแนววิทยาศาสตร์ แก้ไขศรัทธาที่ไม่ถูกต้อง และมีการปฏิสังขรณ์วัดเพิ่มเติมขึ้นอีกด้วย
ที่มา:
สมชัย พิชัยธนาลัย. “สถาบันสงฆ์กับสังคมไทยในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น,” เรียงความและบทความวิชาการ : ฉบับที่ได้รับรางวัลเงินทุนภูมิพล ตั้งแต่พ.ศ.2434-2541. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2547. หน้า 90-102. |
|
