| Summary |
โครงสร้างกรุงรัตนโกสินทร์ในยุคต้นนั้น มีลักษณะเป็นเมืองปราการ กล่าวคือ มีเขตเมืองชั้นในที่ล้อมรอบไปด้วยกำแพงและป้อมปราการแข็งแรง ประชากรในเขตเมืองรัตนโกสินทร์เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงทรงขยายผังเมืองของกรุงรัตนโกสินทร์ออกไปทางฝั่งตะวันออกอีกใน พ.ศ.23994 โดยโปรดฯ ให้ขุดคลองและทำถนนขึ้นมากมาย เพื่อประโยชน์ในการสัญจรติดต่อระหว่างเขตเมืองกับเขตอื่นๆ โดยเฉพาะถนนนั้นเปรียบเสมือนผู้ชักจูงความทันสมัยจากเขตเมืองออกไปสู่ชนบทและชานเมืองมากขึ้น
ที่มา:
สุนันทา สุวรรโณดม, ศิริวรรณ ศิริบุญ. “ลักษณะและบทบาทของชานเมือง : กรุงรัตนโกสินทร์,” ประชากรกรุงเทพมหานครในรอบ 200 ปี. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2528. หน้า 132-157. |
