|
| Title | การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี | |||
| Object | Call number | |||
| Summary | หนังสือเล่มนี้ได้กล่าวถึง สาเหตุการสลายตัวของราชอาณาจักรอยุธยา การรื้อฟื้นราชอาณาจักรอยุธยาโดยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชด้วยการเมืองแบบชุมนุมในปีพ.ศ. 2309-2314 พระราชประวัติของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ราชอาณาจักรอยุธยาในการเมืองแบบชุมนุมปีพ.ศ. 2310-2317 และการสลายตัวของการเมืองแบบชุมนุม จนถึงการสิ้นรัชกาลของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชและเริ่มราชวงศ์จักรี ในสมัยที่กรุงศรีอยุธยาถูกทำลายไปนั้นพระเจ้าตากได้กอบกู้เอกราชและทรงมีแผนการเมืองที่เรียกว่าชุมนุม โดยเริ่มมาจากกลุ่มคนกลุ่มเล็กในการรวบรวมข้าวของทรัพย์สินเพื่อใช้ในการสร้างอาณาจักรและได้ปราบปรามหรือเกลี้ยกล่อมกลุ่มอื่น ๆ ให้เข้าเป็นพวกจนท่านทำพระราชพิธีปราบดาภิเษกขึ้นในปี พ.ศ. 2311 พระองค์ทรงแสดงตนในฐานะบุคคลมากกว่าสถาบันเสมอ ได้สำแดงความเป็น "ประมุข" ของคณะสงฆ์ มีการปกครองบ้านเมืองโดยอาศัยขุนนางหรือข้าราชการเป็นเครื่องมือ แต่หัวหน้าชุมนุมยังต้องอาศัยลูกน้องอีกทีหนึ่งในในการทำงาน นอกจากนี้ยังมีปัญหาทางด้านการเมืองและการควบคุมกำลังคนในสมัยกรุงธนบุรี ด้านเศรษฐกิจที่ทำการค้าขายยากเนื่องจากอยู่ในภาวะสงคราม การขาดแคลนทั้งเงินสดและทรัพย์สินจากการค้าที่เป็นข้อจำกัดทางการเมืองที่ต้องใช้ซื้ออาวุธในการรบ รวมถึงการดำเนินงานของรัฐบาลที่ต้องใช้เงินสดทั้งหลาย เช่น การพระราชทานเบี้ยหวัด เครื่องยศ และการเสริมพระราชอำนาจด้านอื่น ๆ ซึ่งพระเจ้ากรุงธนบุรีต้องระมัดระวังเรื่องการรั่วไหลของวัสดุเงินทองอย่างมาก ที่มา: นิธิ เอียวศรีวงศ์. การเมืองไทยสมมัยกรุงธนบุรี. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพ ฯ : มติชน, 2543. |
|||